duits.de/docenten

Ai, films van Til Schweiger staan doorgaans garant voor een mix van vlotte enscenering, hippe muziek, gezochte oneliners, weinig diepgang, veel cliché’s en het binnensneus stoere gemompel van meneer Schweiger zelf. [Gelukkig heeft de DVD ondertiteling in het Duits!] O ja, èn van complete schoolklassen die spontaan zeggen: „Dát was nu eens een leuke film!“. Films van en met Til Schweiger doen het steevast goed in de Duitse bioscopen, vooral ook omdat Schweiger een Hollywood-achtige uitstraling heeft, type ruwe bolster, blanke pit met de juiste looks.  Ook mijn „havomeiden“ vinden Barfuss bijvoorbeeld vaak geweldig.

Voor Schutzengel is producent, scenarist, regisseur èn acteur Schweiger in de huid gekropen van een soort ex-KSK agent, die in een zo Amerikaans mogelijk ogend Berlijn (overduidelijk om de film daar beter te laten verkopen, zelfs de politiesirenes zijn Amerikaans!) een jong en weerloos meisje (gespeeld door de dochter van Schweiger) tegen een genadeloze zakenman beschermt, die haar wil laten doden omdat ze getuige was van een moord waar hij bij betrokken is. Überhaupt is doden wel het juiste woord bij deze film, want de kogels vliegen je om de oren in drie grote shootouts. Die zijn voor Duitse budget-begrippen erg realistisch gedaan, waardoor de film voor de Duitse filmkeuring op 16 jaar staat. Producenten en regisseur moeten erg trots op dit realisme zijn, want beide specials op de DVD gaan over de voorbereiding op de schietscenes. Helaas is de spanning na een uur er wel uit en het budget voor nog meer kogelregens aardig op. Het verhaal verloopt erg voorspelbaar helaas. Een verademing bij dit alles is het indrukwekkende spel van Moritz Bleibtreu en Herbert Knaup, die resp. mede-Afghanistanveteraan en politiechef mogen spelen.

Is dit nu een film voor je leerlingen? Ja en nee. Ja, omdat ze de beeldtaal van Schweigers actiethriller in de trant van Hollywood snel begrijpen en – voor de jochies: de schietscenes erg echt zijn – voor de meiden: Actieheld Schweiger ook emoties toont op de juiste momenten. Nee omdat het verhaal zo plat als een dubbeltje is, en het verhaal ook qua Landeskunde pedagogisch gezien vrijwel niets oplevert, behalve een bak cliché’s. Niet elk cliché is even slecht, daar niet van, maar het blijven cliché’s. Een echte B-film dus, geschikt voor oudere leerlingen om tussendoor eens te bekijken, maar geen echte aanrader dus.

„Zo’n frisse, directe film over het Berlijnse stadsleven is sinds Lola rennt niet meer in de bioscoop te zien geweest“ en „Elke minuut is perfect“. De NRC Handelsblad recensie over Oh Boy liegt er niet om. Op dit moment in de Nederlandse kijkhuisbioscopen, uitgebracht door Cinemien. Hier de beschrijving  van de distributeur:

OH BOY is een originele en geestige film over een dag uit het leven van de jonge Niko Fischer. Vooralsnog heeft hij bitter weinig bereikt in zijn leven. Hij leeft met de dag, rondzwervend door Berlijn. Tot alles op een ochtend écht misloopt. Met zijn vriendin krijgt hij ruzie, zijn vader zet de financiële steun stop en ook het dagelijkse ritueel van een lekkere kop koffie wordt hem ontnomen. Hoe moeilijk kan het zijn om juist in Berlijn een kopje te vinden?

De Duitse it-boy Tom Schilling speelt de 27-jarige dromer die op zijn wanhopige zoektocht naar koffie in een reeks absurde Woody Allen-achtige situaties terecht komt. Totdat het ook bij hem begint te dagen dat hij niet voor altijd kan blijven lanterfanten. Misschien is het tijd om eindelijk volwassen te worden?

De komedie OH BOY, gefilmd in zonnig zwart-wit, is een portret van een jongeman op de rand van volwassenheid. Op soepele wijze, geholpen door de jazzy soundtrack, loodst debuterend regisseur Jan Ole Gerster de kijker van een vrolijke slackercomedy naar een ontroerende ode aan Berlijn, haar bewoners en haar verleden.

Sinds de première in november 2012 maakt OH BOY een ongekend succes mee. Maar liefst zes Lola’s sleepte deze magische Duitse debuutfilm naar binnen en was daarmee het grote succes van de Duitse filmprijs 2013. De film ontving zes Lola´s voor beste film, beste regie, beste acteur (Tom Schilling), beste acteur in een bijrol (Michael Gwisdek), beste scenario en bestefilmmuziek (The Major Minors & Cherilyn MacNeil).

Dat was nu eens een leuke verrassing, toen ik onlangs in de boekhandel in Berlijn de DVD van de TV-serie „Verbrechen“ naar de razend populaire Krimi-boeken van Ferdinand von Schirach vond. Geen idee dat daar inmiddels ook een TV-serie van bestond, en sterker nog, die nog maar nèt op het ZDF te zien is (geweest).  Voor wie er nog nooit van gehoord heeft: Von Schirach is in Duitsland een bekende strafrechtadvocaat èn schrijver.  Zijn boeken met korte verhalen (o.a „Verbrechen“ en „Schuld„) zijn losjes gebaseerd op gevallen uit zijn praktijk. De TV-serie is goedgekeurd voor 16 jaar en ouder, en dat is gezien enkele dramatisch-bloederige  beelden niet onbegrijpelijk. Maar Schirach is niet de man van de goedkope effecten à la de „splatter-movies“, ook niet in zijn verhalen. Het gaat hem om vooral om de reconstructie van de zaak en de psyche van de moordenaar of misdadiger. De aanpak is duidelijk anders dan de traditionele Duitse Krimi’s. Het deed mij soms aan de „suspense“ van een Hitchock of Dahl denken. Ik citeer het ZDF: „Hauptfigur der neuen Serie bildet der Strafverteidiger Friedrich Leonhardt. Sein Interesse besteht darin, die Taten so zu gewichten, dass die Strafe für seinen Mandanten möglichst gering ausfällt. Die höchst unterschiedlichen Geschichten stellen detaillierte Konstruktionen der Verbrechen dar. Es geht nicht um deren Aufklärung durch ermittelnde Polizisten. So wird in den einzelnen Folgen auch nicht immer klar, wer das Verbrechen begangen hat oder wer die Schuld trägt.“ Meer informatie over de serie zelf vind je hier op de speciale ZDF-pagina.

Is dit iets voor gebruik in je klassen? Ik vind het wel wat hebben voor de bovenbouw havo/vwo. De korte verhalen en de TV-serie versie zitten heel dicht op elkaar, dus loont het om zo’n verhaal te laten lezen en dan naar een van de afleveringen van de serie te bekijken. Elke aflevering duurt 45 minuten. De DVD heeft gelukkig ook Duitse ondertiteling. Niet elke aflevering vind ik even geschikt en even goed gelukt, maar naar mijn – uiteraard subjectieve – smaak zijn „Notwehr“, „Der Igel“, „Grün“ en „Summertime“ erg goed. Vier van de zes, da’s geen slechte Ausbeute denk ik. Voor Duitse begrippen (ik vind veel Krimi’s een tikkie te oudbollig, sorry…) vind ik het verrassend goed verfilmd en vaak met uitstekende – deels verrassende – acteurs.

P.S. De serie is vanaf mei 2013 ook in Nederland op DVD verkrijgbaar, maar dan uitsluitend met Nederlandse ondertiteling.